مقاومت در برابر دما و فشار برای بهبود راندمان کار کویل خودچسب میناکاری شده F-class 1UEW الکترونیکی صنعتی پزشکی

نام محصول: کویل خود چسب میناکاری شده کلاس F 1UEW

·سیم لعابی خود چسب (سیم خود چسب) که به سیم خود ذوب نیز معروف است، دارای یک لایه اضافی رنگ خود چسب بر روی سطح سیم میناکاری شده است.

·ساخت سیم پیچ های پیچیده شکل بدون قاب مورد استفاده در تلویزیون های اولیه و برخی موتورهای میکرو با سیم های لعابی معمولی بسیار دشوار است. فرآیند ساخت این نوع کویل آرمیچر نسبتاً عجیب و غریب است. ابتدا باید یک سیم پیچ واحد پردازش و تشکیل شود و سپس هر سیم پیچ شکل گرفته به سیم پیچ آرمیچر تبدیل شود. روش شکل دهی تک سیم پیچی به این صورت بود که روی سطح خارجی سیم میناکاری شده چسب می زدند تا روی قالب ثابت شود و سپس آن را پخته و شکل داد. فرآیند شکل دهی سیم پیچ موتور نتایج اقتصادی بسیار خوبی به دست آورده است. به طور گسترده ای در اجزای کلیدی محصولات الکترونیکی مانند موتورهای بدون هسته، سیم پیچ های خود چسب، میکرو موتورها، ترانسفورماتورهای الکترونیکی، سنسورها و قطعات الکترونیکی استفاده می شود. ترویج آرمیچر و آرمیچر ترانسفورماتور.

فرآیند پیوند:

لایه خود چسب پوشانده شده روی سطح سیم خود چسب می تواند از طریق عمل دمای بالا یا حلال های شیمیایی چسبندگی ایجاد کند.

پیوند دمای بالا/گرمایی:

تمام لایه های خود چسب Elektrisola را می توان با حرارت دادن به هم چسباند. سیم را می توان به طور مستقیم با هوای گرم در طول فرآیند سیم پیچ گرم کرد، یا سیم پیچ زخمی را می توان از طریق یک اجاق گرم کرد، یا می توان جریان را پس از اتمام سیم پیچ به سیم پیچ اعمال کرد. اصل همه این روش ها این است که سیم پیچ سیم پیچ را تا دمای کمی بالاتر از دمای ذوب لایه خود چسب گرم می کنند تا لایه خود چسب ذوب شود و سیم ها را به هم بچسباند. اتصال هوا از طریق هوا این مزیت را دارد که پس از سیم پیچی به فرآیند پیوند ثانویه نیاز ندارد. این روش مقرون به صرفه است و عمدتاً برای سیم های خود چسب با ابعاد کوچکتر از 0.200 میلی متر استفاده می شود. این روش در چند سال گذشته با توسعه انواع لایه های خود چسب با دمای بسیار بالا محبوبیت بیشتری پیدا کرده است.

چسباندن فر:

باندینگ کوره با گرم کردن سیم پیچ زخم انجام می شود. کلاف در هنگام سیم پیچی همچنان روی فیکسچر یا ابزارآلات نگه داشته می شود و کل سیم پیچ به طور یکنواخت در دمای مناسب و زمان کافی در کوره گرم می شود و سپس سرد می شود. زمان گرم شدن بستگی به اندازه کویل دارد، معمولاً 10 تا 30 دقیقه. معایب اتصال کوره، زمان‌های خود چسبندگی طولانی‌تر، مراحل فرآیند اضافی، و به‌طور بالقوه بیشتر نیاز به تعداد ابزارهای سیم پیچی است.

پیوند الکتریکی:

این کار با اعمال جریان الکتریکی به سیم پیچ تمام شده و تولید گرما از طریق مقاومت آن برای رسیدن به دمای اتصال مناسب انجام می شود. ولتاژ و زمان انرژي دهي به اندازه سيم و طرح سيم پيچ بستگي دارد و بنابراين بايد براي هر كاربرد خاص به طور آزمايشي توسعه داده شود. این روش دارای مزایای سرعت سریع و توزیع یکنواخت حرارت است. معمولاً برای سیم های خود چسب با قطر سیم بزرگتر از 0.200 میلی متر مناسب است.

پیوند حلال:

برخی از لایه های خود چسب را می توان با استفاده از حلال های خاص در طول فرآیند سیم پیچی فعال کرد. هنگام سیم پیچی، معمولاً از نمد آغشته به حلال ("سیم پیچی مرطوب") برای نرم کردن لایه خود چسب استفاده می شود. این فرآیند مستلزم استفاده از ابزاری برای نگه داشتن سیم پیچ ها در جای خود است و سیم پیچ ها پس از خشک شدن حلال به یکدیگر متصل می شوند. سپس کویل باید در یک کوره به مدت یک چرخه گرم شود تا حلال باقیمانده تبخیر شود و فرآیند پخت لایه خودچسب برای استحکام باند بهینه تکمیل شود. اگر حلال در سیم پیچ باقی بماند، ممکن است باعث از کار افتادن سیم پیچ پس از مدت طولانی شود.